Kultowe piekarskie sklepy, tramwaje, ulice i place targowe

Nazwa naszego miasta prawdopodobnie wywodzi się od piekarzy wypiekających chleb na potrzeby bytomskiego grodu książęcego. Wraz z Bytomiem wieś była własnością książąt piastowskich. Po śmierci ostatniego Piasta opolskiego przejęli ją margrabiowie brandenburscy, a w roku 1623 Piekary trafiły w ręce bogatego kupca Łazarza Henckela von Donnersmarcka. I należały do jego potomków aż do końca I wojny światowej. W XVII i XVIII wieku zaczęły się upowszechniać nazwy Wielkie Piekary oraz Niemieckie Piekary, które spotkamy w dokumentach i opracowaniach historycznych.

Na pierwszym zdjęciu widzimy ulicę Mariacką (obecnie Bytomską), prowadzącą do bazyliki. Ulicą tą od 1894 do 1979 roku kursował tramwaj. Była to o 10 lat starsza linia tramwajowa od warszawskiej. Pocztówka ta pochodzi z 1935 roku.
Mało kto wie, że dzisiejsza ulica Bytomska przebiegająca niemalże przez całe Piekary, wcześniej była podzielona na dwie części. Pierwsza część to ulica Mariacka, która biegła od kalwarii w stronę Kozłowej Góry. Druga część to ulica Piekarska (w czasie wojny Adolfa Hitlera), która ciągnęła się w stronę szpitala urazowego. Ta ulica była jedną z bardziej ruchliwych w tamtych czasach, ponieważ znajdowało się na niej kilkanaście kawiarni i restauracji.

Zdaniem Andrzeja Kołodziejczyka z piekarskiej Izby Regionalnej, dawne Piekary miały w sobie wiele uroku, tętniły życiem, także nocą. Kawiarnie i restauracje umożliwiały ludziom miłe spędzanie czasu.

Kolejna pocztówka jest z 1904 roku, przedstawia zabudowania naprzeciwko bazyliki. Po lewej stronie jest obecny dom numer 157, w którym znajdował się sklep Anny Muller z meblami i trumnami. W środku, w miejscu dzisiejszego Młodzieżowego Domu Kultury nr 1, był hotel Kraski.

Budynek dzisiejszego urzędu miasta jeszcze na początku XX wieku służył jako pomieszczenia Katolickiej Szkoły Ludowej nr 1 dla dzieci z gminy Szarlej. - Były dwa wejścia do budynku - mówi Andrzej Kołodziejczyk. - Główne, którym teraz wchodzi się do urzędu, przeznaczone było wyłącznie dla nauczycieli i boczne przeznaczone dla uczniów - dodaje.
Dopiero podczas wojny budynek otynkowano i przebudowano na urząd gminny połączonych Piekar i Szarleja. Przedstawia to kolejna pocztówka z ok. 1905 roku.

W miejscu dzisiejszego kościoła św. Trójcy znajdował się gminny plac targowy. Na pocztówce z 1915 roku widać po lewej stronę obecną ulicę Kościuszki, a po prawej ulicę Lompy.

W Piekarach Śląskich było przejście graniczne dla pieszych przez most na Brynicy między Szarlejem a Brzozowicami koło młyna Kuhny (dzisiejsza ul. Czołgistów). Kolejna pocztówka przestawia widok na stronę pruską i fragment zabudowań młyna. Za rzeczką był widoczny budynek rosyjskiej straży granicznej.
Po zdobyciu przez Niemców w 1914 Zagłębia Dąbrowskiego zlikwidowano dawne przejście i w innym miejscu wybudowano żelbetowy most na Krynicy dla pieszych i wozów. Przedstawia to pocztówka z 1915 roku.