Barszcz Sosnowskiego jest rośliną groźną dla ludzi i dla środowiska

Szkodliwy dla ludzi jest sok rośliny i wydzielina włosków, jakimi ona jest pokryta. Właściwości te ujawniają się w wysokich temperaturach i przy dużej wilgotności powietrza.

- Barszcz Sosnowskiego zawiera w sobie substancje chemiczne, które w reakcji ze światłem są groźne dla człowieka. Nawet nie w bezpośrednim kontakcie, ale już podczas samego przebywania w jego pobliżu - wyjaśnia prof. dr hab. Barbara Tokarska-Guzik z Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach.

Silne poparzenie lub zapalenie skóry i powstawanie pęcherzy to tylko niektóre z możliwych konsekwencji zetknięcia się z rośliną.

Nie bez znaczenia jest także wpływ barszczu na środowisko. Powoduje jego degradację i ogranicza dostępność terenu, na którym występuje. - Barszcz zagraża wzrostowi innych gatunków roślin, obniża różnorodność biologiczną - tłumaczy prof. dr hab. Tokarska-Guzik.

Barszcz Sosnowskiego wywodzi się z Kaukazu, skąd został rozprzestrzeniony w Europie Wschodniej i Środkowej w połowie ubiegłego wieku. Kiedy zorientowano się, że jest niebezpieczny dla zdrowia ludzi i dla przyrody, było już za późno. Zaczął się rozsiewać. Roślina rośnie zazwyczaj na terenach rolniczych, gdzie wprowadzono ją do uprawy jako roślinę pastewną. Sięga nawet do dwóch metrów wysokości. Posiada niewielkie, białe kwiaty. Uwaga! Można ja pomylić z koprem.

- Największe skupisko barszczu Sosnowskiego w naszej gminie znajduje się na działkach prywatnych przy ul. Droga do Kopca. Otrzymaliśmy też sygnał, że roślina rośnie przy ul. Obwodowej Zachodniej, ale ten przypadek dopiero będziemy sprawdzać - tłumaczy Stanisław Jarząbek, naczelnik Wydziału Ochrony Środowiska, Rolnictwa i Gospodarki Odpadami UM w Piekarach Śląskich.

Mieszkańcy proszeni są o niszczenie roślin jeszcze przed okresem rozsiewania się nasion. Koszenie nie daje natychmiastowego efektu. Najbardziej efektywną metodą zwalczenia rośliny jest podcinanie korzeni. Musi być powtarzane dwa czy trzy razy rocznie w ciągu kilku sezonów wegetacyjnych. Możliwe jest także ścinanie kwitnących roślin jeszcze przed zawiązaniem nasion, których jest mnóstwo.