Piekary. Miasto z aspiracjami czy kompleksami?

Mieszkam w mieście, które jeszcze pod koniec lat 90. ubiegłego stulecia i na początku XXI wieku pogrążone było w marazmie. Bezrobocie biło rekordy. Po kopalniach i hucie nie został ślad.

Mieszkańcy mieli kompleks zachodniego sąsiada, który inwestował w rozwój, tworzył strefę ekonomiczną. I do tego miał - o zgrozo - tętniący życiem rynek i zabytki przyciągające turystów. Kiedy otwierała się w moim mieście pierwsza prywatna kopalnia, wielu pukało się w czoła.

Dziś ta kopalnia daje pracę i chce poszerzyć wydobycie o kolejne pola. A kiedy zrodził się pomysł, aby jedną z kopalń otworzyć dla turystów i turystykę poprzemysłową uczynić atutem miasta - wierzcie mi, że entuzjastów tej inicjatywy można było policzyć na palcach jednej ręki.

A jednak się udało. I dziś Zabrze - bo o nim piszę - rozwija się świetnie. Dlaczego Piekary miałyby być gorsze? Włodarze powinni sobie odpowiedzieć na proste pytanie: czy Piekary mają być miastem z aspiracjami czy miastem z kompleksami? Uważam, że odpowiedź jest jedna: mamy ambicje, mamy mieszkańców z pomysłami i energią, więc czas najwyższy to zmienić. Jest autostrada, piekarskie okno na świat. Złośliwi mówią, że to inwestycja, która trafiła się Piekarom jak ślepej kurze ziarno. A ja myślę, że to wielka szansa na rozwój, na na przyciągnięcie inwestorów, na nowe miejsca pracy.

Potrzebny jest jeszcze basen z prawdziwego zdarzenia, żeby piekarzanie nie musieli już jeździć do Bytomia czy Siemianowic. Potrzebne jest kino, aby życie kulturalne toczyło się na miejscu i potrzebny jest rynek. Bo piekarzanie chcą rynku. Chcą mieszkać w nowoczesnym mieście z tradycjami. To naprawdę możliwe.